Het land van de tsaren

Peter de grote kreeg opeens een idee. Laat ik een stad stichten in dat stukje land dan in de winter heel erg koud is, in de lente overstroomt, en veel last heeft van mist. Op dat prachtige stukje land bouw ik een stad die er westers uitziet. Ik ontwerp het met de architectuur van Nederland, het mooiste dat er is. Ooit zullen dit het Venetië van het noorden noemen.
Jaren later gaat dit Nederlandse meisje dus naar St. Petersburg en wordt meteen al verliefd op de stad. Met 5 miljoen inwoners is het geen wonder dat we er een poosje over deden om de stad in te rijden. Dan komt hotel Moscow in zicht. Na even te hebben uitgerust was het tijd voor een Russische diner. Ok, van het eten was ik geen heel grote fan, maar er was leuk entertainment bij. Er kwamen twee mannen en een vrouw met een accordeon, tamboerijn en een soort van klapperding dat ik maar de Russische castagnette noem. Na twee nummertjes waarbij ook gezongen werd kwam er een liedje met een verhaal. Het ging over een meisje dat een man zocht, maar de ene was te klein en de ander dronk te veel. Natuurlijk waren de jongens die meewaren het slachtoffer. Maar uiteindelijk was er ook een winnar. Later op de avond werden er nog spelletjes gespeeld. In eentje moest je de hoed van de ander afpakken. Ook werd iemand tot Russin omgetoverd. Ik moest uiteindelijk meespelen in het orkest met de Russische castagnette. Met een volle buik reden we terug naar het hotel over Nevsky Prospect, de bekendste straat, langs de schitterend verlichtte gebouwen. De een was nog mooier dan de ander. St Petersburg heeft alleen maar grote gebouwen die allemaal bij elkaar passen. En dan heb ik het nog niet eens over de paleizen die door de hele stad verspreid staan. Het Hermitage is het winterpaleis van Elisabeth de eerste, die helaas doodging voordat ze er van kon genieten. Uiteindelijk is tsaar Catharina begonnen met de collectie kunst te verzamelen. Nu is het gebouw samen met de gebouwen ernaast een museum dat te vergelijken is met het Louvre. Je hebt je leven nodig om alles goed te kunnen bekijken. Wij kregen een rondleiding door het museum en liepen dus langs een aantal belangrijke werken, waaronder ook een van Rembrandt. Nou ben ik niet zo'n fan van die stijl, maar ik heb mijn ogen uitgekeken naar het interieur van het paleisje. Overal staan schilderingen op het plafond, hangen kroonluchters en staat het vol met goud. Voor het paleis is een groot plein. Op gegeven moment kwam ik er met een paar anderen langs en stond het vol met militairen. Hmmm... is dit de derde wereldoorlog? Na een tijdje kwamen we erachter dat ze aan het oefenen waren voor de 1 mei-viering. Er was een orkest en er stonden verschillende groepen militairen. Op een auto stond een hoge rang dingen te roepen. Er kwam ineens Russische muziek en de groepen begonnen te lopen. Nou, dit was toch wel een op en top Russische ervaring!
Een andere op en top ervaring was het ballet. Ik heb nooit geweten dat ballet zo leuk was! We hadden een lange dag achter de rug en geen tijd om om te kleden voordat we naar het prestigieuze Mariinsky theater gingen. We gingen naar een voorstelling, Romeo en Julia, van het Mariinsky ballet, een van de beste van de wereld. De tickets waren in het Russich en we snapten er niet veel van. We hadden onze plaats toch gevonden en waren wel wat teleurgesteld. We zaten helemaal bovenaan op de tweede rij in de bocht. Maar bleek dat we verkeerd zaten! We zater op de derde rij en daar zaten we precies voor het podium. Er zaten wel wat hoofden voor ons, maar ik kon alles goed zien. Het was een oud theater dat er van binnen echt heel mooi uitzag. Dit betekende wel dat de banken ook oud waren en dat betekende dan weer dat je op een soort van kerkbank met een klein laagje kussen zat. Dat had wel wat comfortabeler gekund! Zeker ook omdat het een traditionele voorstelling was waar je nog na elke acte een pauze hebt. In het totaal duurde het dus 3,5 uur! Aan het einde was je bijna meer bezig met je zere kont dan met het ballet! Toch kon het de pret niet drukken want helemaal tevreden kwam ik weer naar buiten. Het was een onvergetelijke ervaring en ik hoop dat ik ooit weer in Rusland mag zijn. Als het water dat uit de kraan komt niet geel zou zijn, dan zou ik meteen verhuizen!